Łupież pstry
Łupież pstry jest jednym z rodzajów drożdżycy wywołanym przez grzyba Malassezia furfur.
Więcej o drożdżycy możesz przeczytać tutaj: https://tussa.pl/drozdzyca/
Jest to powierzchowne zapalenie skóry, cechujące się powstawaniem plam i przebarwień na powierzchni tułowia. Choroba ta pojawia się po ekpozycji ciała na słońce w postaci białych, odbarwionych plam. Jej charakterystycznym objawem są „pstre”, złuszczające się plamy pojawiające się na ciele, które pozostawiają odbarwienia skóry.
Łupież pstry pojawia się zwykle po okresie dojrzewania – związane to jest ze wzmożoną aktywnością gruczołów łojowych, bardzo rzadko występuje u dzieci, jest chorobą często nawracającą, a zakażenie jest kontaktowe jak w innych chorobach grzybiczych.
Grzyb ten wchodzi w skład fizjologicznej flory skóry człowieka i naturalnie jest nieszkodliwy.
Jednak w wilgotnym i potliwym środowisku dochodzi do jego nadmiernego rozwoju, poprzez zwiększoną produkcję grzybni. Nadmierna potliwość, nasilony łojotok oraz immunosupresja (hamowanie procesu wytwarzania przeciwciał i komórek odpornościowych przez różne czynniki) sprzyjają
rozwojowi choroby.
Inne czynniki ryzyka rozwoju łupieżu pstrego:
§ dieta uboga w cynk, selen oraz witaminy A, E i z grupy B
§ długotrwała antybiotykoterapia
§ długotrwałe leczenie sterydami
§ osłabienie odporności
§ stosowanie leków immunosupresyjnych (mające na celu osłabienie układu odpornościowego)
Zmiany skórne osób chorych na łupież pstry pojawiają się najczęściej w miejscach cechujących się zwiększoną ilością gruczołów łojowych:
§ brzuch
§ kark
§ klatka piersiowa i dekolt
§ plecy
§ ramiona
§ skóra owłosiona głowy
§ szyja
§ twarz
§ zgięcia kolan i łokci
Swędzenie nie jest charakterystycznym objawem łupieżu pstrego. Świąd może się pojawić, lecz zwykle nie towarzyszy dotkniętym chorobą obszarów.
Łupież pstry bywa mylony z ŁZS – łojotokowym zapaleniem skóry oraz z bielactwem.
